Orda bir köy var uzakta!..

Bu bölümde  değişik zamanlarda çekilmiş fotoğrafları paylaşmak istedim. Hayat işte bazen hüzünlü, monoton günler, bazen de böyle tebessüm ettiren günler yaşatıyor.

Bu aralar biraz sıkıldım bazı şeylerden ama biliyorum ki sırada huzur var. Duygularım gibi resimler de karışık olsun!..

      Biraz nostalji.Geçen sene mis gibi sebzelerin arasında.

       Şimdi aynı tarlaya kış gezisi. Özledim o dalından topladığımız sebzeleri, denizin kokusunu..Çeşme’de oturan Anneannemizi ziyarete gitmek, köyün havasını solumak beni (bizi) ruhumuzu arındıyor maddi alemden. Doğal ortamı artık uzaklarda görüyoruz. Yükselen binalar, yok olan ağaçlarımız maddesel bir dünyanın içinde tükeniyoruz. İşte tam da bu ruh halindeyken bir kaçamak yapmak bir nebze de olsa yatıştırıyor hüznümü ya da erteliyor. O tenha yerlerde o gökyüzüne bakmak başka bir şey! Mevsimlerin güzelliklerini yaşamak için uzaklaşmak gerekiyor o ağaçsız yollardan..

Mutluluğuma topladığım- yapraklardan bir taç yaptım ne de yakıştı o masum yüzüne! Badem ağacını kışın hiç görmedim yazık görmediğim zamana ne güzel çiçekleri varmış oysaki.. Baktım doyasıya..

 

Nihayet fidelerimizi bu gidişimizde götürdük ve bahçeyi ekildi.Sağlıklı bir şekilde büyümesi dileğiyle..Geçen yaz Armina nın fideyi saksıya ektiği zamanlar.

Şimdi de ait olduğu gerçek evine. Bundan sonra her gidiş gelişte, fidelerin gelişimlerini gözlemleme duygusu keyiflendiriyor bizleri. Bu arada çam fidelerinin toprağında limon tohumuda varmış çok şaşırdım. Kayınvalidem yapraklarına dokunun, sevin dediğinde insana huzur veren mis gibi limon kokusunu hissettik ellerimizde. Doğayı keşfetmek birde yanımda kızım varsa en keyif aldığım şeydir..

Şimdi de sıra Baba da.

Sağlıklı, faydalı  uzuun yaşa..