13 Aralık, 2011

Yaşasın jimnastik..

Hayırlısıyla jımnastiğe başladık. İlk günler biraz sıkıntılı geçti .. Armina önce hocalarına alışamadı, hüngür hüngür ağlamaklı  halleri,  beni de  onuda zor durumda bıraktı.. Ortamı çok sevdi fakat benimle bir şeyler yapmak istiyordu. Gel zaman git zaman alışması için o kadar çok konuştum ki , her ders başında gergin anlar yaşadık ama o anlar 2-3 ders sonra anlamını yitirdi. Formül olarak salona 30-40 dk önce gidip onun istediği şekilde beraber oynadık bu arada ortama ve insanlara alışması kolaylaştı dahası son derste o çocuk gitti!! başkası geldi ne ağlamak ne de "yanımda dur anne " demesi gibi şeyler hiç olmadı çok mutluydum demek ki biraz sabır, zaman ve biraz da çocuğu dinleyerek bu sorun çözülüyormuş. Bu durumun hızla düzelmesinde gruba yeni katılan iki arkadaşının da etkisi çok. Derse motive olmasını kolaylaştırdı. Hem eğleniyor, hem de deneyimliyorlar. Ben de o anları huzurla izliyorum. Çok güzel hareketler deniyorlar. Bedenini tanıması için çok isabetli bir yer. .İnşallah uzun bir süre devam etmeyi düşünüyoruz.
Bu arada jımnastık salonunu, gerek hocalar bakımından, gerekse donanım bakımından çok başarılı bulduğumu belirtmek isterim.  http://savkarcimnastik.com/